galin “For Nelia” ni Mila Aguilar
Kin maging kalap, diri dapat ako
umukrong o mababari.
diri ako kalap, ay, diri maguang.
diri ako magsusunod
sa angin—diri tuninong
na umuuyon. Pero
isiyon na pag inaruk ko a raga,
mig-aruk ako para sa doot, nagtutubong
punok anggan sa masakop a kinaban.
Pero diri man ako gapo
na diri maaanod ka bagyo.
Diri ako gapo. Ay, nakamamati ako
ka pairatong na angin. Mababagunas
ka mga taon, kinakanap
mga kali. Tuod
na mag-iwag, sinusulod a salog.
Pero isiyon na pag ako narugrog,
mig-rugrog ako para ka raga, natuturog,
punok anggan sa masakop a kinaban
Ako, mas
puon sa batag.
Mamumurak a puso sa bunga
ka paggibo. Uukrong ako
ag babari sa bagyo
ag utak. Bitbit ko
a mga lupa kong dawon, patutubuon
sa kada panawon. Idudulot a sadiri kong
ani sa mga tawo,
ising tinuba ako para sa karayan,
ising pag ako gumam-ot
gumagam-ot ako kaiba a mga kanguran ko,
punok na nagnananap anggan
sa masakop a kinaban.
For Nelia, Clarita
after “For Nelia” by Mila Aguilar (Author’s Translation)
To be bamboo, I must not
bow low or break.
I am no bamboo, ay, never too hollow.
I do not follow
the wind—never too calm
to compromise. But
know that if I kiss the ground,
it is for the grass, growing
quiet until it covers the earth.
But I am not rock, too,
that storms could not wash away.
I am no rock. Ay, I feel
when winds whip near. I weather
through years, crawling through
creeks. I am bound
to move, steeling through streams.
But know that if I break,
I break for the dirt, laying,
quiet until it covers the earth.
I am more
banana tree.
My heart blooms to fruits
of our labors. I bow
and I break to storm
and steel. I carry
my rotting leaves, regrow
with every season. I offer my
yield to the people,
knowing I was hewn for good,
knowing when I root,
I root with my brothers and sisters,
creeping quiet until
we cover the earth.