Magkari ka, abyan! Kay ikaw ginakahidlawan, Bulnga ang kapaang Nga karon tuman nabatyagan. Sa imo pagtupa Masulay sa imo’ng natunga; Masaot, daw buang; Ining dughan magasinggitan. Paligui sang haluk Sang tinulo sang kalangitan; Luha nga binantok Sa nawong imo nga tabunan. Matulotampisaw Agud panason mo’ng kamingaw; Magaambahanon Bisan ang tingog daw libagon. Sa imo pagduaw May dalu ang hanging’ mabugnaw; Mga handurawan Sa huyop n’ya gahulohampang. Makunop sang habol Kag hakson ang kaugalingon; Sa imong katugnaw, Ang gumontang maalimunaw. Kape nga mainit ‘Pares sa imong linagatik; Panumdom mag-abtik Sa laptap magapatikpatik. Sa imong kagahod Pagtupa sa ‘babaw sang atop, Matahom nga lanton Nagaduyan sa katulogon. Magtupa na, ulan! Tig-ilinit imo nga buslan; Ikaw nalangkagan ‘Malugpayan ang kalibutan. Indi lang matam-an Pagkari mo sa kadutaan, Baha, kahalitan Ang panghakroy sang kalabanan!